Commander Keen to pierwsza gra, w jaką grałem. Ukazała się w roku 1990, kilka miesięcy po moich urodzinach. Jakież było moje zdziwienie, gdy zobaczyłem ją na Steamie. Nie mogłem odmówić sobie zakupu.

Commander Keen is the first game I ever played. It was released in 1990, a few months after my birthday. What was my surprise when I saw it on Steam. I couldn't refuse to buy it.

Commander Keen to prosta platformowka, która ponad 20 lat temu pokonała mnie poziomem trudności. W tamtych czasach Commander Keen prezentował się bardzo dobrze. Grafika, różnorodność i rozbudowany świat robił niesamowite wrażenie. Fabuła również była niezła, gdyż musieliśmy poszukiwać części do statku kosmicznego, aby móc ruszyć w kolejną drogę. Wydaje się proste, lecz na tamte czasy obecność jakiejś historii to już duży plus.

Commander Keen is a simple platformer that more than 20 years ago beat me with the level of difficulty. At that time Commander Keen presented itself very well. The graphics, variety and expanded world were incredibly impressive. The plot was also quite good, as we had to search for parts for the spaceship in order to move on to the next journey. It seems simple, but for those times the presence of a story is already a big plus.

Chociaż rozgrywkę oglądaliśmy w 2D, podróż pomiędzy etapami odbywała się przy widoku z góry. Pomieszenie dwóch rozwiązań również było w tamtych czasach nie lada ciekawostką i zachęcało do eksploracji kosmicznego świata.

Although the gameplay was viewed in 2D, travel between stages was done with an overhead view. The mixing of the two views was also quite a curiosity at the time and encouraged exploration of the cosmic world.

Natomiast absolutnym koszmarem było udźwiękowienie, które próbowało naśladować pistolety czy ruchy potworów. Wyobraźcie sobie, że kiedyś komputery miały "głośniki" wewnętrzne. Dokładnie tak. Oznacza to, że proste dźwięki docierały z wewnąrz obudowy peceta. Nie dało się tego słuchać, a obecna wersja jest jedynie dostosowana do dzisiejszych komputerów pod kątem zgodności. Czyli nadal mamy ten sam koszmarny pisk. tylko z normalnych głośników Grałem bez dźwięku, bo na dłuższą metę po prostu się nie da :)

On the other hand, the absolute nightmare was the sound design, which tried to mimic guns or monster movements. Imagine if computers once had internal "speakers." That's exactly right. That is, simple sounds came from inside the PC case. It was impossible to listen to, and the current version is merely adapted to today's computers for compatibility. That is, we still have the same nightmarish screeching. I played without sound, because in the long run, it just isn't possible :)

Pomimo upływu lat, gra nadal stanowi dla mnie duże wyzwanie. Być może to kwestia niedopasowania do dzisiejszych standardów. Jesteśmy raczej przyzwyczajeni do prostych i podwójnych skoków czy długich lotów. Ponadto w dzisiejszych grach możemy często wybronić się w beznadziejnych sytuacjach. Uważam, że nawet trudne platformówki, jak Super Meat Boy mają łatwiejsze skakanie od Commandera Kena. Nie ma tu miejsca na błędy, nie ma powtarzania poziomów. Kończą się życia? Zaczynasz od nowa. Tu istnieje prawdziwy game over, co kiedyś było normą.

Despite the passage of years, I still find the game challenging. Perhaps it's a matter of not matching today's standards. We are rather used to simple and double jumps or long flights. In addition, in today's games we can often excuse ourselves in hopeless situations. I believe that even difficult platformers like Super Meat Boy have easier jumping than Ken's Commander. There is no room for error, no level repetition. Running out of lives? You start over. There is a real game over here, which used to be the norm.

Jak wspomniałem gra jest bardzo zróżnicowana i chyba za to kiedyś ją pokochałem. Główną siłą jest tu zwiedzanie przeróżnych lokacji. Chociaż przedstawiam wam te z początkowych etapów gry, gdyż troche potrwa, zanim osiagnę formę z dzieciństwa. Mocno zmęczyły mnie walki z wilkami, które potrzebują chyba 5 strzałów do zakończenia żywota i bardzo szybko skaczą.

As I mentioned the game is very diverse, and I think that's what I once loved it for. The main strength here is exploring the various locations. Although I present to you those of the early stages of the game, because it will take me a while to settle my childhood form. I got heavily tired of fighting wolves, which need probably 5 shots to end their lives and jump very quickly.

Postawiłem sobie za cel, że skończę ten tytuł, chociaż będzie mega trudno. Przestarzała już mechanika wymaga zmiany nawyków. Podobnie – zachowania przeciwników. Jakby tego bylo mało, w latach 90. nie było opcji zeskoku o jeden poziom z platformy. Po prostu musieliśmy skakać w lewo lub w prawo. Takich niuansów jest dużo więcej. Jednak z jakiegoś powodu, muszę w to grać <3

I set a goal to finish this title, although it will be mega difficult. The already outdated mechanics require a change of habits. Similarly - the behavior of opponents. As if that wasn't enough, in the 90s there was no option to jump one level off the platform. We simply had to jump left or right. There are many more such nuances. However, for some reason, I have to play it <3